فصل برونگ

قبل از هر چیز باید بگم.به رسم عادت اسم تمام دلنوشته های خودمو میذارم شعر.پس قبل اینکه بازم بگم شعرام ...میگم نوشته های من شعر نیستن.نه وزن دارن نه قافیه.نه آهنگو نه حاشیه...

اما چون تو گفتن هر کدومشون خاطراتی نهفته.برای خودم با ارزشن.برا همین میگم شعرام...در حالیکه میدونم .فقط حرفای  تنهاییه ..سخنان یه دله...که از سالهست شروع کردم به نوشتن..تا به حال من ودفترم دوتایی بودیمو هیچ کس از حرفامون خبر نداشت اما حالا دفترکم رو اوردم گذاشتم تو وبلاگم..تو معرض دید همه..با همه ی انتقادا وپیشنهادا..من ودفترم که تا به حال از گل کمتر به هم نگفتیم.الان اومدیم جایی که......

                                فصل برونگ...

فصل برونگ هونه صفا ایورده...

هوای خشو صلح و.وفا ایورده...

آسمون ابی و ابرا سفیدن...

بلرزی تن دشمن که حسودن...

بوی خشو عطر خشو هوا خشن...

زمی تل وجاده تل وکوچی شلن...

چقد خشن که مردمم شلاشلن...

از:من ودفترم